کرم اهل بیت

گاهی نوشتن سخت است و برای از تو نوشتن سخت‏تر.

نوشتن با کلمات خیس سخت است؛ کلماتی که تکان گریه، لبریزشان کرده است، کلماتی که تاب زندگی کردن بعد از تو را ندارند. با این همه کلمه، نمی‏توان تو را نوشت. نمی‏توانم از سیره پیامبروار تو بنویسم.

نام تو که می‏آید، قلم‏ها بغض می‏کنند و گلوی کلمات کبود می‏شود. نام تو را تنها با غربتی سرخ می‏توان بر این صفحه‏ های سفید نوشت.

مرا به تنهایی تو راه نیست. باید از جنس زخم‏های تو بود تا به هوای بارانی تو راه یافت. تنهایی‏ات را در پیراهنت حبس می‏کنی و لبخندت را همپای امامت، فراگیر.

زخم می‏خوری و مهربانی تعارف می‏کنی. کاش همه چشم‏های جهان یاری‏ام می‏کردند تا شاید بتوانم ثانیه‏ای از تنهایی‏ات را به صلح‏نامه‏ای که امضا کردی، بگریم.

«بگذار تا بگریم چون ابر در بهاران کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران»

کریم اهل‏بیت! دست سخاوتت، زبانزد است. چه شب‏ها که انبان به دوش، چراغ خانه یتیمان را روشن می‏کردی.

آفتاب نیمه شب‏ها! آنقدر سخاوت داشتی که چنین فرمودی: «آنچه را که از امور دنیا طلب کردی و به دست نیاوردی، چنان انگار که به آن هرگز فکر نکرده‏ای».

کدام کلمه می‏تواند این همه دل بریدن از دنیا را وصف کند؟! مگر غیر از تو کسی می‏تواند چنین از دنیا دل ببرد؟! دل می‏کنی از دنیا؛ همان‏گونه که از سربازان بی‏وفایت...

زهر از دست نزدیک‏ترین همسایه حرف‏هایت

بغض تنهایی و غربتی که دارد دامنگیر دنیا می‏شود، گریبانت را می‏فشارد. پیراهن دلتنگی‏ات را بر غربت دنیا می‏پوشانی. نزدیک‏ترین همسایه حرف‏هایت، کاسه‏ای زهر تعارف می‏کند. پیراهن سفیدت، باغچه گل سرخ می‏شود، لخته‏های جگر خونت گل می‏کنند تا تو پرواز را آغاز کنی.

پرنده تنهای امامت! کلمات، کبودی گلوی گرامی‏ات می‏شوند تا غربت تو را بسرایند.

به همین مناسبت موسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان، فرا رسیدن سالروز رحلت جان گداز رسول اکرم (ص) و شهادت مظلومانه امام حسن مجتبی (ع) را به تمامی مسلمانان جهان تسلیت عرض می نماید.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: